Op een driehoekige locatie is een achttiende eeuwse folly - genaamd ‘le Temple de l’Amour’ - herontworpen tot een zomerwoning voor de opdrachtgever.

Het idee voor Temple de l’Amour II ontstond na de ontdekking van een gewelf in het bruggehoofd van een voormalige spoorweg. Twee en een halve meter kalksteen werd verwijderd om deze mooie ruimte naar de rivier te openen. Op de brug is een paviljoen gebouwd, waarbij elke tussenkomst van constructie is vermeden. De bijzondere, ogenschijnlijk afwezige glasconstructie draagt een uitkragend, houten dak. Zo ontstaat een prachtig, ongehinderd uitzicht op de omgeving.

Doel van het ontwerp is het dak te laten zweven. De detaillering is eenvoudig, minimaal en onopvallend. Het lijkt alsof het glas in de klassieke steen snijdt.