Museum Kranenburgh is een substantiële uitbreiding van de gelijknamige villa, op één van de mooiste locaties van Nederland: tussen zee en polder, duin en vlak land, bos en open plek, oud en nieuw.

Het ontwerp verenigt twee ogenschijnlijk tegengestelde eisen: het behoud van het fraaie karakter van de omgeving versus een royaal, functioneel museum. Dit laatste vraagt om een complexe, gelaagde ruimte. De eerste eis vraagt om bijna niets. De situatie noopt tot bescheidenheid.

Om in het beeld niet te concurreren met de villa, bestaat het ontwerp uit één bouwlaag, met een ondergronds gedeelte. Het concept bestaat uit parallelle wanden met een afstand van bijna acht meter. De wanden lopen door tot buiten het gebouw. Zo toont het gebouw zich niet als volume, maar als een reeks vrije wanden in het landschap.

De entree ligt tussen de villa en de uitbreiding als een transparante link tussen oud en nieuw. De zaal voor tijdelijke exposities bevindt zich ondergronds, maar krijgt daglicht via een vide.

In het ontwerp is gestreefd naar een grote eenvoud en eenheid van materiaal. Installaties zijn uit het zicht. Wanden en plafonds zijn wit, de vloer is een grijze gietvloer. De buitenwanden zijn gevarieerd zandkleurig, als de duinen, in Travertin.