Het ontwerp voor het theater bevindt zich op het snijvlak van contextuele inpassing en moderne monumentaliteit. Van eigenheid en gepastheid. Opvallend als meest publieke gebouw van de stad, maar aansluitend bij de unieke kenmerken van ’s-Hertogenbosch en de locatie aan de Parade. Een ontwerp dat alleen in ’s-Hertogenbosch kan staan.

Binnen de dwingende contouren die zijn afgeleid van het huidige theater is een nieuwe opzet gezocht met 3 belangrijke verbeteringen:

• Het maken van genereuze publieke ruimten zoals foyers, entree en café waarin het publiek intuïtief zijn weg vindt.
• Het creëren van een theatrale, open expressie met grote raampartijen die op elk moment van de dag tonen wat zich afspeelt.
• Het ingenieus verbergen van de vrachtauto’s aan de Parade.

De hoofdentree ligt in de as van de Lange Putstraat. Binnen loopt deze stedelijke lijn door in een vide tussen de grote zaal en paradezaal, die zich uitstrekt over de volle hoogte. Hier is het publiek de speler: men beweegt, men praat, men kijkt, men wordt bekeken en ziet…. Het verblijf in de foyers is een spel met de stad. Vanuit deze ruimten is er steeds direct zicht op de Parade. Op de verdiepingen zijn foyers toegevoegd die uitzicht hebben over het meest unieke gebied van de stad: de Bossche broek.

Het Theater staat stevig verankerd op het plein. Het is met nadruk géén opgetilde doos, maar een compositie van verschoven bouwmassa’s. Het gebouw vestigt de aandacht op zich zonder de St. Jan te overschreeuwen. Het sluit aan op zijn omgeving door toepassing van glad metselwerk in de tint warm-grijs die zo typisch is voor de bourgondische stad. Een tijdloze materialisering. Een hoge entree met balkon (toespraken, muziek, de Raad van Elf, Den Bosch landskampioen). Een verfijnde detaillering die het ontwerp ver boven het gewone uit tilt. Een gebouw dat omarmd zou moeten worden door de Bossche gemeenschap.